Ramowa Konwencja Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu (FCTC) ma na celu ochronę zdrowia poprzez redukcję szkodliwości palenia. Konferencja Stron (COP) powinna ustalać globalną politykę tytoniową w oparciu o dowody naukowe i redukcję szkód. Jednak COP11 ujawnia problemy, które zagrażają jej celom i ignoruje działania służące redukcji szkodliwości palenia.

Oto jedenaście kluczowych kwestii, które podważają skuteczność działań na rzecz ograniczenia szkodliwości tytoniu i zdrowia publicznego podczas COP11:

1. Redukcja szkód jest systematycznie odrzucana  

Redukcja szkód jest jasno zdefiniowana w artykule 1(d) FCTC, jednak na COP11 jest traktowana jako taktyka przemysłu tytoniowego. Zamiast wspierać alternatywne rozwiązania oparte na dowodach, takie jak e-papierosy i saszetki nikotynowe, Sekretariat i wiele organizacji pozarządowych negują zasadność redukcji szkód i blokują dyskusję na ten temat.

2. Podstawa prawna redukcji szkód została celowo pominięta na COP11 

Dyskusje na temat redukcji szkód są prowadzone w ramach punktu 4.5 porządku obrad, który dotyczy wdrożenia artykułu 5.2(b) FCTC. Artykuł ten koncentruje się na tym, jak rządy powinny organizować krajową infrastrukturę kontroli tytoniu i ma charakter głównie administracyjny, w ogóle nie wspominając o redukcji szkód. W ten sposób Sekretariat uniknął odniesienia do artykułu 1(d), w którym redukcja szkód jest wyraźnie uznana za jeden z trzech filarów traktatu. Takie ramy prawne pozwalają COP11 na odsunięcie redukcji szkód od debaty opartej na dowodach.

3. Zignorowano dowody ze świata rzeczywistego  

Kraje takie jak Szwecja, Wielka Brytania, Japonia i Nowa Zelandia znacząco ograniczyły palenie, wprowadzając regulowane, mniej szkodliwe alternatywy. Organy zdrowia publicznego i niezależne analizy potwierdzają te wyniki, jednak COP11 nie uwzględnia tych wniosków.

4. Zakaz jako polityka domyślna  

Wiele propozycji COP forsuje zakazy i ograniczenia. Historia pokazuje, że prohibicja przyniesie odwrotny skutek, zmuszając palaczy do sięgania po papierosy lub na nielegalne rynki. COP11 ignoruje te niezamierzone konsekwencje i pomija pragmatyczne podejście.

5. Nikotyna sama w sobie jest celem  

COP11 koncentruje się na zmniejszeniu spożycia nikotyny, a nie na szkodliwości palenia. Pomija fakt, że nikotyna bez spalania jest znacznie mniej szkodliwa, a kontrola tytoniu powinna priorytetowo traktować ograniczenie śmiertelnego narażenia na dym tytoniowy.

6. Wykluczenie niezależnych ekspertów COP11 

Wykluczenie ekspertów zdrowia publicznego o odmiennych poglądach ogranicza dostęp do niezależnych naukowców i badaczy, co osłabia krytyczną ocenę dowodów i spowalnia rozpoznawanie nowych strategii ograniczania szkód. Ograniczając wkład ekspertów, proces kształtowania polityki naraża na ryzyko grupowego myślenia i pomija niuanse debaty naukowej na temat mniej szkodliwych produktów i ich rzeczywistej skuteczności.

7. Brak przejrzystości i otwartości  

COP11 działa w dużej mierze za zamkniętymi drzwiami, ze skomplikowanymi procedurami rejestracji i ograniczonym dostępem mediów i opinii publicznej. Ten brak otwartości podważa zaufanie, rozliczalność i otwartą debatę, które są niezbędne dla rozsądnej polityki.

8. Artykuł 5.3 jest nadużywany w celu uciszania debaty  

Artykuł 5.3, którego celem jest ochrona polityki przed ingerencją przemysłu tytoniowego, służy jako broń blokująca niezależne głosy popierające redukcję szkód poprzez oskarżanie każdej odmiennej opinii o to, że jest opinią przemysłu.

9. Proponowane środki bez dowodów  

Niektóre środki COP dotyczące środowiska, odpowiedzialności i regulacji nie są poparte solidnymi dowodami skuteczności ani analizą wpływu na redukcję szkód. Grupy robocze i wydarzenia towarzyszące również wyraźnie wskazują na niechęć do alternatywnych produktów nikotynowych.

10. Sprzeczność między działaniami a celami zdrowia publicznego  

COP11 deklaruje ochronę zdrowia, ale jej polityka jest sprzeczna z rzeczywistym spadkiem liczby palaczy, gdzie dostępne są produkty redukujące szkodliwość. Zakaz snusu w UE jest podawany jako przykład polityki bez dowodów na jego korzystny wpływ na zdrowie publiczne.

11. Brak głosów konsumentów  

Konsumenci mają osobiste doświadczenia z wyrobami tytoniowymi i metodami redukcji szkód. Ich perspektywy nie są uwzględniane w dyskusjach COP11, co skutkuje politykami, które nie odzwierciedlają rzeczywistego użytkowania, preferencji ani praktycznych aspektów przechodzenia na produkty mniej szkodliwe.

COP11 może nadal ignorować dowody i egzekwować prohibicyjną, dogmatyczną politykę, która grozi szkodą dla palaczy, albo może uznać redukcję szkód wywołanych paleniem tytoniu za sprawdzoną, etyczną i opłacalną drogę do ograniczenia chorób i zgonów związanych z paleniem.

Przyszłość globalnej kontroli tytoniu zależy od przejrzystości, inkluzywności i polityki opartej na dowodach naukowych, opartej na rzeczywistej skuteczności. Teraz to państwa członkowskie muszą stawić opór.