Ten wpis na blogu może niektórym wydawać się czymś w rodzaju narzekania, ale myślę, że wszyscy, którzy zazwyczaj czytają tego typu treści, podzielą moją frustrację.

Są to moje własne poglądy.

Jeśli rozejrzysz się po społeczności THR, zobaczysz wiele tych samych osób — osoby, które zrezygnowały z nałogu przypadkowo.

Osoby uzależnione od waporyzacji uwielbiają dzielić się swoimi historiami rzucania palenia, ponieważ wciąż nie możemy uwierzyć, że udało im się rzucić palenie.

Większość z Was zna moją historię, ale tutaj opiszę ją bardziej szczegółowo, aby pokazać, dlaczego moja frustracja skłoniła mnie do napisania tego posta.

W wieku 30 lat miałem zakrzep krwi. Według WebMD.com „TMożesz mieć zakrzepy żył głębokich w każdym wieku, ale zwykle dotykają one osoby po 40. roku życia”. Mój lekarz podkreślił fakt, że jestem rzadkim przypadkiem, podkreślił również, że muszę rzucić palenie. Wiedziałam, że ma rację, słyszałam to przez całe życie. Od zaniepokojonej rodziny i przyjaciół oraz ludzi mówiących mi niemal codziennie, że wiem, że papierosy są śmiertelnie niebezpieczne i że skracam sobie życie, nie rzucając palenia.

Mój skrzep krwi zmienił moje życie. Musiałam chodzić z pudełkiem na strzykawki, ponieważ musiałam podawać zastrzyki Lovenoxu, który przepisano mi co 12 godzin. Zastrzyki te muszą być podawane w odległości kilku cali od pępka i BOLAŁY. Nie dość, że ten lek ma rozrzedzać krew, to powoduje siniaki, gdy robisz sobie zastrzyk.

Mój żołądek wyglądał jak czarno-niebieska tarcza do rzutek. Jaskrawe przypomnienie każdego poranka, gdy patrzyłem na siebie w lustrze. Mój wybór palenia był powodem, dla którego byłem w tej sytuacji.

Próbowałem każdej opcji, którą polecił mi lekarz. Żadna nie zadziałała.

Więc zgadnij co zrobiłem? Paliłem. Mój nałóg miał nade mną władzę, która zmusiła mnie do wyboru dalszego ryzykowania swoim zdrowiem, mimo że byłem dosłownie chodzącym billboardem, dlaczego powinienem rzucić.

Dlaczego więc jestem sfrustrowany?

Jak wspomniałem wcześniej, zwolennicy waporyzacji KOCHAJĄ opowiadać swoje historie. Historie te są odrzucane jako anegdotyczne. Ale kiedy anegdoty stają się danymi z życia? Jedna lub dwie historie, ok, to mogą być anegdoty. Ale kiedy masz tysiące i tysiące historii o prawdziwych byłych palaczach, którzy rzucili!! To muszą być dane.

Mówi się nam, że dowody anegdotyczne opierają się na indywidualnych relacjach, a nie na rzetelnych badaniach lub statystykach, i dlatego mogą być niewiarygodne. 

Jednak dowody anegdotyczne mogą dopełnić obrazu. Dowody anegdotyczne może być ważnym wskaźnikiem konieczności dalszych badań.

Moim zdaniem nadszedł czas, aby służba zdrowia publicznego zwróciła uwagę na te anegdoty. Społeczność THR nie zamierza przestać, a ignorowanie wszystkich tych dorosłych z tymi niesamowitymi historiami o rzucaniu palenia jest błędem.

 Te historie zasługują na wysłuchanie, zrozumienie i uznanie za prawdziwe dane, gdy podejmowane są decyzje i polityki. Ludzie umierają każdego dnia z powodu chorób związanych z paleniem. To powinno być wystarczającym powodem, aby zmienić sposób, w jaki służba zdrowia publicznego interpretuje te „anegdoty”.