Geschreven door Joseph Magero

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft een uitgebreide reeks interventies voor het stoppen met roken. De interventies omvatten gedragsondersteuning door zorgverleners, digitale interventies om te stoppen met roken en farmacologische behandelingen in een eerste richtlijn over stoppen met roken.

De WHO beveelt varenicline, nicotinevervangende therapie (NRT), bupropion en cytisine aan als effectieve behandelingen voor het stoppen met roken. Hoewel de richtlijn een keerpunt in de volksgezondheid markeert, brengt ze ook de grote uitdagingen op het gebied van betaalbaarheid aan het licht waarmee rokers in Sub-Sahara Afrika worden geconfronteerd.

De betaalbaarheidscrisis in Afrika

Ondanks de potentiële voordelen van deze richtlijnen is de realiteit voor 77 miljoen volwassen rokers in Sub-Sahara Afrika somber. De kosten van aanbevolen behandelingen blijven voor het grootste deel van de bevolking onbetaalbaar. 

Volgens recente studies, De gemiddelde prijs van een volledige NRT-kuur of voorgeschreven medicatie kan het maandinkomen van veel Afrikaanse huishoudens overschrijden. Deze financiële barrière maakt het voor miljoenen rokers bijna onmogelijk om toegang te krijgen tot effectieve stoptherapie.

De ongelijkheid in toegang tot behandelingen om te stoppen met roken is een sprekend voorbeeld van de bredere ongelijkheid in de gezondheidszorg die blijft bestaan tussen landen met een hoog en een laag inkomen. In veel Afrikaanse landen zijn de zorgstelsels al overbelast en zijn er beperkte middelen beschikbaar voor preventieve zorg. 

De hoge kosten van stoptherapieën verergeren deze uitdagingen nog verder, waardoor veel rokers geen haalbare opties hebben om te stoppen. Zuid-Afrika is momenteel het enige land in Afrika met specifieke richtlijnen voor stoppen met roken.

Het is verbijsterend dat schadebeperking niet is opgenomen in de voorstellen van de WHO om de rookcrisis aan te pakken. De meeste Afrikaanse landen hebben minimale, of helemaal geen, middelen voor tabakscontrole. Schadebeperking door tabak is echter een goedkope maatregel voor overheden, aangezien fabrikanten de kosten voor onderzoek en ontwikkeling dragen, terwijl consumenten de aankoopkosten betalen. Bovendien kunnen veiligere nicotineproducten, naast het helpen van rokers om te stoppen met roken, ook voorkomen dat ze überhaupt beginnen met roken.