Αυτή η ανάρτηση ιστολογίου μπορεί να ακούγεται λίγο περισσότερο σαν παραλήρημα σε μερικούς, αλλά για όλους όσους διαβάζουν συνήθως αυτό το περιεχόμενο, νομίζω ότι θα συμφωνήσουν με την απογοήτευσή μου.

Αυτές οι απόψεις είναι δικές μου.

Αν κοιτάξετε γύρω σας την κοινότητα του THR, θα δείτε πολλά από τα ίδια - άτομα που τα παρατάνε κατά λάθος.

Οι ατμιστές ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ να μοιράζονται την ιστορία τους για τη διακοπή του καπνίσματος, επειδή εξακολουθούμε να είμαστε σοκαρισμένοι που τελικά κόψαμε με επιτυχία το κάπνισμα.

Οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε την ιστορία μου, αλλά θα επεκταθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες εδώ για να δείξω γιατί η απογοήτευσή μου με κάνει να γράψω αυτήν την ανάρτηση.

Στα 30 μου, είχα θρόμβωση αίματος. Σύμφωνα με το WebMD.com “Υ»Μπορείς να εμφανίσεις θρόμβους στις βαθιές φλέβες σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως επηρεάζει άτομα άνω των 40 ετών”. Ο γιατρός μου τόνισε το γεγονός ότι ήμουν μια σπάνια περίπτωση, τόνισε επίσης ότι έπρεπε να κόψω το κάπνισμα. Ήξερα ότι είχε δίκιο, το άκουγα όλη μου τη ζωή. Από ανήσυχη οικογένεια και φίλους και ανθρώπους που μου έλεγαν σχεδόν καθημερινά ότι ήξερα ότι τα τσιγάρα ήταν θανατηφόρα και ότι έκοβα τη ζωή μου απότομα μη κόβοντας το κάπνισμα.

Ο θρόμβος αίματος άλλαξε τη ζωή μου. Έπρεπε να περπατάω με ένα κουτί φύλαξης συριγγών, καθώς έπρεπε να κάνω τις ενέσεις Lovenox που μου συνταγογραφούσαν κάθε 12 ώρες επί τόπου. Αυτές οι ενέσεις πρέπει να γίνονται σε απόσταση λίγων εκατοστών από τον αφαλό σας και ΠΟΝΟΥΝ. Όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή αυτό το φάρμακο έχει σκοπό να αραιώσει το αίμα, προκαλεί μώλωπες όταν κάνετε μόνοι σας την ένεση.

Το στομάχι μου έμοιαζε με ασπρόμαυρο βελάκι. Μια έντονη υπενθύμιση κάθε πρωί όταν έβλεπα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Η επιλογή μου να καπνίσω ήταν ο λόγος που βρισκόμουν σε αυτή τη θέση.

Δοκίμασα κάθε επιλογή που μου συνέστησε ο γιατρός μου. Καμία δεν λειτούργησε.

Μαντέψτε τι έκανα; Κάπνιζα. Η συνήθεια μου με είχε καταβάλει και με ανάγκασε να επιλέξω να ρισκάρω περαιτέρω την υγεία μου, παρόλο που ήμουν κυριολεκτικά μια κινούμενη πινακίδα που εξηγούσε γιατί έπρεπε να το κόψω.

Γιατί λοιπόν είμαι απογοητευμένος;

Όπως ανέφερα νωρίτερα, οι υποστηρικτές του ηλεκτρονικού τσιγάρου ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ να λένε τις ιστορίες τους. Αυτές οι ιστορίες απορρίπτονται ως ανέκδοτες. Αλλά πότε τα ανέκδοτα γίνονται δεδομένα της πραγματικής ζωής; Μία ή δύο ιστορίες, εντάξει, αυτές μπορεί να είναι ανέκδοτες. Αλλά όταν έχεις χιλιάδες και χιλιάδες ιστορίες πραγματικών πρώην καπνιστών που έχουν κόψει το κάπνισμα!! Αυτά πρέπει να είναι δεδομένα.

Μας λένε ότι τα ανεπίσημα στοιχεία βασίζονται σε ατομικές αφηγήσεις και όχι σε αξιόπιστη έρευνα ή στατιστικά στοιχεία και επομένως ενδέχεται να μην είναι έγκυρα. 

Αλλά ανεπίσημα στοιχεία μπορούν να συμπληρώσουν την εικόνα. Ανεπίσημα στοιχεία μπορεί να αποτελέσει σημαντική ένδειξη για την ανάγκη περαιτέρω μελέτης.

Κατά τη γνώμη μου, είναι καιρός η δημόσια υγεία να λάβει υπόψη αυτές τις ιστορίες. Η κοινότητα του THR δεν πρόκειται να σταματήσει και το να αγνοεί όλους αυτούς τους ενήλικες με αυτές τις καταπληκτικές ιστορίες διακοπής είναι λάθος.

 Αυτές οι ιστορίες αξίζουν να ακουστούν, να γίνουν κατανοητές και να υπολογιστούν ως δεδομένα της πραγματικής ζωής κατά τη λήψη πολιτικών και αποφάσεων. Άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα. Αυτός θα πρέπει να είναι αρκετός λόγος για να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο η δημόσια υγεία ερμηνεύει αυτές τις “ιστορίες”.