Volgende week komen gezondheidsfunctionarissen en regeringsdelegaties van over de hele wereld bijeen in Genève voor de 11e Conferentie van de Partijen (COP11) van het Raamverdrag inzake tabaksbestrijding (FCTC) van de Wereldgezondheidsorganisatie. Het doel van deze bijeenkomst zou eenvoudig moeten zijn: roken terugdringen en levens redden. In plaats daarvan is het een podium geworden voor geheimhouding, ideologie en uitsluiting, waar wetenschap wordt genegeerd en juist de mensen die het meest door het tabaksbeleid worden getroffen, geen stem krijgen.

Het FCTC van de WHO werd opgericht met nobele bedoelingen: roken terugdringen en de volksgezondheid beschermen, waarbij zelfs strategieën voor schadebeperking werden erkend. Ooit een mijlpaal in de wereldwijde gezondheidszorg, dreigt het nu een museumstuk te worden, een institutie die zich niet kan aanpassen aan wetenschappelijke vooruitgang en de realiteit. In plaats van te luisteren naar de miljoenen rokers die met succes zijn gestopt dankzij vapen en andere rookvrije alternatieven, richt de agenda van COP11 zich op het verbieden, beperken en monddood maken van juist die instrumenten en mensen die zouden kunnen helpen om een einde te maken aan roken.

Geheimhouding en consumenten die buitengesloten worden.

Tijdens COP11 zullen discussies over vapen, nicotinezakjes en verhitte tabak achter gesloten deuren plaatsvinden, zonder journalisten, onafhankelijke wetenschappers of consumentenvertegenwoordigers. Beslissingen die wereldwijd 1,1 miljard rokers zullen treffen, worden in het geheim genomen. Het is moeilijk te geloven dat een organisatie die de volksgezondheid zou moeten beschermen, weigert zelfs maar te luisteren naar degenen wier gezondheid op het spel staat.

Daarom besloot de World Vapers' Alliance (WVA) om consumenten een stem te geven waar ze normaal gesproken genegeerd worden. Voorafgaand aan COP11 projecteerde de WVA de boodschap "Stemmen die niet gehoord worden - Consumenten doen ertoe" op de gevel van de congreslocatie in Genève. De boodschap was duidelijk: je kunt niet beweren het publiek te beschermen als je het publiek uitsluit van het gesprek.

Bovendien, hoewel de WHO verboden en beperkingen promoot, vertellen de praktijkgegevens een ander verhaal. Landen die zich hebben toegelegd op schadebeperking, zoals het Verenigd Koninkrijk, Zweden en Nieuw-Zeeland, hebben de rookcijfers drastisch zien dalen. Het Verenigd Koninkrijk meldt nu recordlage rookcijfers, grotendeels dankzij vapen. Zweden staat op het punt het eerste rookvrije land ter wereld te worden door middel van nicotinezakjes en andere nicotinealternatieven. Nieuw-Zeeland heeft het roken in slechts vijf jaar tijd gehalveerd door vapen te integreren in zijn stoppen-met-rokenstrategieën.

Ondertussen zien landen die de verbodsaanpak van de WHO volgen het tegenovergestelde: een groeiende zwarte markt, geen veiligheidscontroles en producten die gemakkelijk toegankelijk zijn voor minderjarigen. In Latijns-Amerika, waar vapen nog steeds verboden of ongereguleerd is, gebruiken miljoenen consumenten deze producten nog steeds, alleen worden ze nu gedwongen dit te doen zonder normen, toezicht of accurate informatie. Een verbod beschermt mensen niet; het brengt ze in gevaar.

Een kans voor Caribisch leiderschap

Voor het Caribisch gebied staat er enorm veel op het spel. Roken eist nog steeds duizenden levens per jaar en legt een enorme druk op de gezondheidszorg. In plaats van innovatie te verbieden, zouden Caribische regeringen wereldleiders kunnen worden door op bewijs gebaseerde beleidsmaatregelen te nemen die prioriteit geven aan schadebeperking in plaats van morele paniek. Een gereguleerde markt, die de productveiligheid waarborgt, verkoop aan minderjarigen voorkomt en rokers informeert over minder schadelijke alternatieven, is niet alleen effectiever, maar ook menselijker.

Het Caribisch gebied heeft de kans om het voortouw te nemen, niet om te volgen. Door wetenschappelijk onderbouwde regelgeving te bevorderen in plaats van blinde verboden en consumenten erbij te betrekken, kan het de wereld laten zien hoe een evenwichtige aanpak eruitziet. Landen moeten zich verzetten tegen de verbodsgerichte aanpak van de WHO tijdens COP11.

Oorspronkelijk gepubliceerd hier